Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci prof. Jadwigi Staniszkis (1942–2024), wybitnej socjolog i politolog.
W latach 60. XX w. uczestniczyła w niezależnych seminariach na Uniwersytecie Warszawskim. Jej aktywny udział w wydarzeniach Marca ’68 w Warszawie skutkował represjami ze strony władz, m.in. dwukrotnym aresztowaniem, półrocznym pobytem w więzieniu i zwolnieniem ze stanowiska na tej uczelni. Działała jednak nadal, współpracując m.in. z KSS „KOR”.
W sierpniu 1980 r. na prośbę Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Gdańsku uczestniczyła w rozmowach ze stroną rządową i działała w Komisji Ekspertów przy MKS. Następnie doradzała NSZZ „Solidarność”, a po wprowadzeniu stanu wojennego pisała do prasy podziemnej (m.in. do czasopism „Krytyka”, „Vacat”, „Dokumenty i Analizy”), wykładała także w ramach solidarnościowej Wszechnicy.
Z powodu swych aktywności była inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa. Namawiana przez bezpiekę do współpracy zdecydowanie odmówiła.
Jadwiga Staniszkis była profesorem, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego, członkiem PAN, naukowcem cenionym w kraju i za granicą. Wydała wiele ważnych prac naukowych, m.in.: Poland’s Self-Limiting Revolution (1984, wyd. polskie: Samoograniczająca się rewolucja, 2010); Ontologia socjalizmu (1988), Postkomunizm. Próba opisu (2001). Cechowała ją niezależność intelektualna oraz brak obaw przed pójściem pod prąd utartych poglądów.
Jej śmierć to wielka strata dla Polski i polskiej nauki.
